Jednym z często zadawanych pytań w procesie diagnozy jest to, czy mutyzm wybiórczy można zdiagnozować w momencie współwystępowania innego zaburzenia, np. zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD).
W ramach działalności SMIRA wielokrotnie spotkać można diagnozy mutyzmu wybiórczego współwystępującego z innymi zaburzeniami, szczególnie tymi ze spektrum autyzmu. Bardzo często, przed pogłębieniem diagnostyki pod kątem ASD pacjent początkowo otrzymuje diagnozę mutyzmu wybiórczego. Zdarza się również, że mutyzm wybiórczy jest diagnozowany po potwierdzeniu występowania ASD.
Jednym z największych problemów diagnostycznych jest to, że często nie przeprowadza się dalszej diagnozy mutyzmu wybiórczego, gdyż zakłada się, że zaburzenia wynikające ze spektrum wyjaśniają wszystkie objawy występujące u pacjenta.
Stanowisko SMIRA w sprawie diagnozy mutyzmu wybiórczego:
a) jeżeli istnieje podejrzenie, że pacjent może spełniać kryteria mutyzmu wybiórczego specjaliści powinni przeprowadzać diagnozę również pod kątem tego zaburzenia. Aktualne i rekomendowane kryteria diagnostyczne znajdują się klasyfikacji DSM-5, gdzie mutyzm wybiórczy zaliczany jest do grupy zaburzeń lękowych.
b) diagności powinni niezależnie przeprowadzać diagnozę mutyzmu wybiórczego, nawet jeżeli pacjent ma już zdiagnozowane inne zaburzenie. Wg SMIRA „wyłączenie” MW z diagnozy zaburzeń już występujących działa na „niekorzyść” zarówno diagnozującego, jak i pacjenta. Jest to szczególnie istotne, jeżeli chodzi o zaburzenia ze spektrum autyzmu. Oczywistym jest, że osoba z tego typu zaburzeniem może również cierpieć na mutyzm wybiórczy.
Stanowisko SMIRA zostało przedstawione w książce „Tackling selective mutism” (Smith and Sluckin, 2015) oraz zatwierdzone przez prof. sir Michael’a Ruttera (Instytut Psychiatrii King’s College, Londyn)
(więcej informacji znaleźć można w „Tackling selective mutism” (Smith and Sluckin, 2015) Alice Sluckin i Benita-Rae)
14.11.2014
